Estamos renovando MisPueblos.es
En las próximas semanas tendremos una versión completamente renovada,
mientras tanto no publicaremos actualizaciones.
Disculpen las molestias.

Terroso

Orense - Galicia

NOTICIAS

Si quieres mantenerte informado de lo que ocurre en TERROSO, esta es tu página, puedes añadirla a tu sección de "Favoritos". No sólo encontrarás noticias de Terroso, también te informamos de las localidades mas cercanas donde se vayan generando datos de interés.

Si quieres enviar NOTICIAS relacionadas con Terroso puedes hacerlo. Recuerda que puedes complementar la información con una fotografía.

 

Restaurantes en Terroso

Terroso > Noticias

¡¡La causa!!

¡¡La causa!!

¡¡La causa!! ¡¡Oh, la CAUSA!! Sin la causa no hay efecto y el efecto sin causa es imposible. Por eso causa y efecto van siempre de la mano, como muchos y muchas el día de san Valentín, para después, uno vez visto el regalo, escuchar por lo bajo: "¡Eres más agarrado que la manilla de un arado!" La mayoría ya no sabe lo que es un arado. Antes funcionaban tirando de él una yunta de bueyes, vacas, mulos-as, o mixtos. Antiguamente tiraban los esclavos, porque la mula se empleaba para llevar a la señora. Ahora como ya no hay ni mulas ni señoras y casi se extinguieron dichos "motores", los arados funcionan a pilas. Hasta eso han hecho los chinos para saturar el mercado occidental de tonterías animadas de ayer y hoy presentan: canta y no llores. Si pusiéramos en fila todas las chorradas inútiles fabricadas en China no hacía falta mandar robotitos a Marte porque ya teníamos una escalera fenomenal. ¿Y cuál es la causa de todo esto? El efecto ya lo vemos; pero la causa es un secreto. ¡Pero a mi no me engaña nadie, porque la causa está ahí... ahí... ahí. Si alguno no la ve que abra los ojos. Por eso lo primero es saber en donde se esconde la causa.

martes, 11 de febrero de 2014 a las 9:14

 

Diaños colesteroles" (daños colaterales)

Diaños colesteroles

Din que a cebola... ¡A cebola! A cebola é algo no que hai que pensar con moitísima seriedade. Se colles unha cebola na man, verás a cantidade de cousas fermosas que pasan por a calambreta do teu cerebelo, que cerebro xa non che queda por tercho solbido a mamatoria gubernamental dos derradeiros anos, e que tal que sei eu... Non é preciso beber unha botella de Barrantes para pensar como se pensaba antes. Agora xa non se pensa, penso eu... ¡Xa estou mentindo porque estou a pensar! Pensamentos aparte, hoxe falamos da cebola. Se don Queixote da Mancha houbera pelexado versus cebolas en lugar de facelo contra os muíños de vento, con toda a seguridade hoxe non o situaríamos na Mancha, senon en Viana do Bolo. ¿E qué terá que ver Viana do Bolo coa cebola? Moi sinxelo: o bolo é o home da bola; a cebola ten bola... Por lóxica canastreira a cebola ten que ser parenta do Bolo. ¿E quén é o bolo..? Un curmán do repolo. Pois ó que ibamos. Agora que tés a cebola na man... ¡non terás a gaita, non!... ímola esporranchar pouco a pouco, coma cando desfollamos unha mazaroca de millo. Temos que chegarlle á miola, onde debería estar a semente. Eu no sei se mente; pero o Mente pasa por a Veiga do Seixo, onde as vacas en vez de leite dan queixo. Por fóra a cebola é coma todas as cebolas. Posúe unha casca de coor mouro que se chama o manteu, que se fai un pouco de vento xa se quita de seu. Retirado o manteu trompicas coa chambra, coa saia, co refaixo, co viso, coa faixa dos montes e coa faixa do val, protexido iste por as cilouras e outras fluoritures del prêt-à-porter... ¡Pero home de Xudas, ti estás a falar de cómo esporranchar a unha vella! ¿E qué diferencia atopas ti entre unha vella e unha cebola..? ¡A dicir verdade, ben pouca! Falando de vellas, eu coñecín unha que, cando quería brincar co portugués, metíase entre as silveiras e alí estaba agochada ata que acababa a brincadeira. Cando saía das silveiras tiña a roupa toda esbelandrada coma se loitara con cen raposos... ¡Sería co demo! Tampouco imos meter ó diaño en todo, que non será tan mao... Tambén tés razón... ¿Esporranchamos a cebola..?
¡Non, ti estás doudo! Ímola cortar en anaquiños co coitelo. Esnaquizar unha cebola non ten perigo ningún. Abonda ter un coitelo que corte ben, unha táboa debaixo para non escarallar a mesa... e dálle! Un, dous, tres, catro, cinco, seis... ¡¡Qué fas, ensinarme a contar!! Non fun á universidade, pero contar sei. ¡Só estou a cortar a cebola, home de Deus! ¡¡Non é iso!! ¡¡É que..!! ¿Estás a chorar? ¿Choras porque corto en anacos unha cebola para atoparlle o curazón..? ¡¡Ti tambén estás a chorar, larpeiro!! Pois así non imos a nigures. ¡¡A quen se lle diga, chorar ós oitenta anos por mor de unha cebola..!!
Por o que estou vendo non só chora a videira...

viernes, 07 de febrero de 2014 a las 19:14

 

Por san Blas, jaqueca no tendrás

Por san Blas, jaqueca no tendrás

Te cuento.
Si pides dos guindillas
te venden tres pimientos.
Con todo yo no miento...
sólo insisto.
Y Sixto,
con tanta santa paz,
se andaba por las Ramas.
Dormía en dos amacas
colgado entre barracas,
después se iba a la cama.
¿Seguro que eres indio..?
¡Yanomamas!
¡¡Yo tampoco!!
Se cree el muy cretino que estoy loco.

lunes, 03 de febrero de 2014 a las 8:19

 

¡¡Hay que ver...

¡¡Hay que ver...

¡¡Hay que ver... pa no ser ciego!! Si se ve, se ve lo que se ve, no lo que se quiere ver. Conicí un ciego que hablaba perfectamente; pero se pegaba cada golpe. Cuando salía a la calle hacía como los perros, de farola en farola. ¡Eran su atracción! Por eso cada poco tenían que ir los del ayuntamiento a enderezarlas. Y él... como si nada. Acabó en la Oncermería con un chichón que lo emparentaba con un unicornio. Ese día no se fue contra una farola sino contra el ministerio de hacienda, después de vender sesenta millones en bonos del estado a unos portugueses que se dedicaban a pasar cebras de peatones de contrabando. Las cebras, al ver gente, se asustaban y escapaban. De ahí que no hubiera un solo sitio por donde cruzar las calles. ¡Los de O92 se forraban poniendo multas a los transgresores, que cobraban in situ por si te ibas del país sin pagar! Estas cosas pasaban en un país que se llamaba La Reostra, que por estos lares ni te dan opción a que pasen. ¡¡No hay como vivir en un país de cuento!!

(Hoy, dia de la Candelaria, víspera de san Blas. Si bebiste diez vasos... no bebas más).

domingo, 02 de febrero de 2014 a las 20:12

 

¡¡Redelicious!!

¡¡Redelicious!!

Cuando tomas un libro prestado
nunca sabes qué vas a encontrar.
No son más que unas hojas pegadas
que se apiñan formando un pilar,
cada cual con su vida y problemas
como un hilo que está en el telar.
Una vez que ya tienes la tela,
aunque dudes por donde empezar,
te decides a ver por encima,
que más tarde podrás continuar.
Lo primero la punta del hilo
es preciso poder encontrar
pues sin hilo la tela se oculta
al igual que una aguja en pajar.
¡Es curioso saber como acaba
sin la puerta de entrada cruzar!
Ya lo hacemos sin más, por instinto,
casi así como entrar a matar.
¡No te agobies, rediez, ten la mano
y disfruta ese bien singular!
¡¡La cebolla cocida en aceite
capa a capa resulta un manjar!!

(Por la Candelaria...)

viernes, 31 de enero de 2014 a las 19:56

Tienes mas noticias cerca de aqu�, en Arzadigos, Villardevos y Soutochao.

Página generada el miércoles, 15 de mayo de 2024 a las 6:16:12
© Mis Pueblos, S.R.L. 2006. Todos los derechos reservados. info@mispueblos.es - AVISO LEGAL - QUIÉNES SOMOS - ANÚNCIATE